De pijn van reorganiseren

Het is donderdag 11 december, zes uur in de ochtend. Ik heb slecht geslapen. Vandaag kondigen we binnen de Kredietbank een reorganisatie aan. We gaan vier collega’s vertellen dat ze ontslag krijgen. Ik neem een kop koffie, het brood smaakt niet. Ik maak me klaar en stap in de auto, op weg naar een waardeloze dag.

De afgelopen maanden heeft de driehoofdige directie geworsteld, gewikt en gewogen: “Welke afdeling moet weg, welke medewerkers krijgen ontslag?” Na een goede en kritische discussie met de Raad van Toezicht en een positief advies van de Ondernemingsraad (hun worsteling was minstens zo zwaar als die van ons) zijn we er uit. We weten welke acties ondernomen moeten worden om in 2015 positief te draaien. Eén voor één vertellen we de boventallige medewerkers dat ze ontslagen worden. Ongeloof, verdriet en frustratie is van hun gezicht af te lezen.

Daarna wordt de rest van de organisatie ingelicht. Zij reageren gelaten; ze hadden het wel zien aankomen, gezien de resultaten van 2014. De Kredietbank snijdt in de overhead en het management, niet in de uitvoering. We nemen afscheid van medewerkers die allemaal langer dan ik bij de bank werken. Het zijn collega’s die me lief zijn, die je wilt behouden voor de bank, maar waar de organisatie geen geld meer voor heeft.

Nu hoor ik u denken: de Kredietbank reorganiseren, terwijl er steeds meer mensen hun baan verliezen en er steeds meer mensen met schulden zijn? Ondanks die ontwikkelingen zijn wij inderdaad aan het krimpen. Begin 2011 werkten er 240 mensen bij de Kredietbank. Begin volgend jaar zijn dat er 170. We hebben minder werk omdat gemeenten een deel van ons werk zelf doen of laten doen door wijkteams. En er zijn gemeenten die de schuldhulpverlening hebben aanbesteed en het ons niet hebben gegund.

We zitten niet bij de pakken neer. De Kredietbank verliest aanbestedingen, maar we winnen ze ook! We hebben de afdeling Wsnp (Wet schuldsanering natuurlijke personen) nieuw leven ingeblazen, waar nu vijf mensen werken. We hebben een afdeling beschermingsbewind opgezet, die flink groeit en momenteel tien arbeidsplaatsen oplevert. En onze kredietverlening groeit gestaag. Maar per saldo daalt de omzet.

De situatie van de Kredietbank is niet uniek. Vele aanbieders in het sociale domein moeten afslanken. Het ontslag en de psychische dreun van vier medewerkers betekent het behoud van werk voor 170 medewerkers. Dat is de realiteit. Maar wat doet die realiteit pijn…