Het is donderdagochtend 24 maart. Ik ga voor de laatste keer naar de Kredietbank aan de Gardeniersweg in Leeuwarden. Vanmiddag is mijn afscheidsreceptie in het WTC, maar eerst ga ik de overdracht doen met het nieuwe bestuur. De afgelopen weken voelden onwerkelijk. Aan de ene kant ben ik ontzettend blij dat ik in april ga beginnen als voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Makelaars en Taxateurs in onroerende goederen NVM, aan de andere kant maakt het naderende afscheid mij weemoedig. Het waren de weken van de etentjes; een diner met de kring Noordoost van branchevereniging NVVK, een lunch met collega-kredietbankdirecteuren, een diner met het managementteam, een etentje met de ondernemingsraad. En overal mooie woorden en prachtige cadeaus: een sculptuur, een vaas en manchetknopen, om maar een paar te noemen. Gisteren zei ik ‘tot morgen’ tegen één van de secretaresses. Haar antwoord was; ‘dit is de laatste keer dat je dit tegen mij zegt’. Vervolgens stonden we wat bedremmeld naar elkaar te kijken.
Afscheid nemen is niet leuk, maar na veertien jaar schuldhulpverlening, inkomensbeheer en sociale kredieten is het tijd voor een nieuwe uitdaging. Ik ben zeven jaar directeur geweest van de GKB Friesland en gedurende die periode ook vijf jaar voorzitter van de NVVK (de branchevereniging voor schuldhulpverlening en sociaal bankieren). Na de fusie in 2009 ben ik zeven jaar directievoorzitter van Kredietbank Nederland geweest. In de veertien jaar heb ik alles meegemaakt bij de kredietbank(en): periodes van groei en periodes van krimp, uitbreiden en saneren, fuseren en overnemen. Ik bewaar warme herinneringen aan de samenwerking met de collega’s. Gezamenlijk hebben we in die veertien jaren meer dan 40.000 gezinnen met schulden geholpen, meer dan 100.000 leningaanvragen – voor bijvoorbeeld een nieuwe wasmachine – behandeld en meer dan 10.000 gezinnen ondersteund met inkomensbeheer.
Ik ga van de schuldhulpverleners naar de makelaars. Dat lijkt een groot contrast, maar eigenlijk valt dat wel mee. Immers, schuldhulpverleners zijn intermediair tussen de schuldenaar en zijn schuldeisers, en makelaars zijn intermediair tussen de woningverkoper en de woningzoekende. Ik ga dus van de ene bemiddelaar naar de andere, van de ene dienstverlener naar de andere. En in beide branches gaat het over geld.
Om twee uur trek ik de deur van de bank achter me dicht. Nu kan ik er niet meer in, ik heb de sleutel en de toegangspas net ingeleverd. Nog een laatste blik op het pand waar ik vele uurtjes heb doorgebracht. Dan stap ik in de auto en rijd de parkeerplaats af. Op weg naar een nieuw hoofdstuk in mijn leven.